Anten prensibi

Antenler, iletim hatlarında yayılan yönlendirilmiş dalgaları, serbest uzayda yayılan elektromanyetik dalgalara dönüştürür veya zıt dönüşümler gerçekleştirir. Kılavuzlu dalgalar, elektromanyetik enerjinin tamamının veya çoğunluğunun sonlu bir kesit dahilinde belirli bir yönde yayılmasıyla sınırlanan elektromanyetik dalgalardır.

Yolcuların elektromanyetik dalgalara ve iletim hatlarının trenlere benzediği tren yolculuğunu bir benzetme olarak kullanıyoruz.

Yolcular trene bindikten sonra ancak trenin içinde hareket edebilirler. Yolcular, sonlu bir kesitte sınırlandırılmış ve belirli bir yönde iletilen güdümlü bir dalgaya benzeyen tren yönünde hareket ederler.

İstasyondan ayrıldıktan sonra yolcular serbest alanda yayılan elektromanyetik dalgalar gibi serbestçe hareket edebiliyorlar. Buradaki tren kapısı antene benzer.

Tren kapıları hem yolcu binişinde hem de yolcu inişinde kullanılabilir.

Benzer şekilde antenler, yönlendirilmiş dalgaları serbest uzay elektromanyetik dalgalarına dönüştürmek için kullanılabileceği gibi, antenlerin karşılıklılık ilkesi olan serbest uzay elektromanyetik dalgalarını da yönlendirilmiş dalgalara dönüştürmek için kullanılabilir.

Bir anten, yönlendirilmiş dalgaları boş uzayda elektromanyetik dalgalara nasıl dönüştürür?

1894 yılında bilim adamı Popov, bir deneyde alıcının radyo dalgalarını tespit ettiği mesafenin normale kıyasla önemli ölçüde arttığını keşfetti. Biraz araştırma yaptıktan sonra Popov, bir telin metal çip dedektörüne çarptığını keşfetti. Deneysel mesafeyi büyük ölçüde artıran bu teldir. Bu tel dünyanın ilk anteni olarak kabul ediliyor.

Popov deneyinde tel kazara bir metal çip detektörüne çarptı ve iletim hattının şekli görünmez bir şekilde değişti.

Popov'un deneysel yaklaşımını izleyen bilim insanları, iletim hattı açısı arttıkça yayılan elektromanyetik dalgaların daha da güçlendiğini buldular. Daha sonra simetrik dipol anten teorisi önerildi ve çeşitli antenler geliştirildi.